O szkodliwości dwubiegunowej polaryzacji, eskalowaniu wojny polsko-polskiej i pogłębianiu plemiennego podziału napisano już setki stron. Co bardziej trzeźwi obserwatorzy trwającego od ponad dekady „czasu populizmów” dostrzegają, że bipolarna fragmentacja społeczeństwa, przyspieszana sterydami algorytmów mediów społecznościowych i nierówności centrum-peryferie, zaczyna zagrażać demokracji na całym Zachodzie. Nie ma sensu powielać wielokrotnie przytaczanych argumentów, ale warto przeczytać ciekawy tekst Piotra Trudnowskiego…

Bez polityki ponadkadencyjnej kontynuacji i minimum ponadpartyjnego porozumienia nie da się wykorzystać globalnej koniunktury dla Polski niesionej dziś przez bohaterski narodowych zryw naszych sąsiadów, zbudować elektrowni jądrowych ani mądrze wydać potężnych finansów na armię, na które w przypływie wojennego szoku rzeczywiście politycy zgodzili się bez rytualnych sporów. Tak jak bez polityki kontynuacji w zakresie dywersyfikacji dostaw nie udałoby się sprawić, że na zamknięcie kurka z rosyjskim gazem byliśmy po prostu gotowi.

Klucz do zmiany na scenie politycznej jest tylko jeden. Którąś formacja musi obrać funkcji Partii Koalicyjnej par excellence, otwartej na rządzenie tak z PiS-em, jak i z PO, uzależniając przy tym swoją decyzję od realizacji twardych warunków koalicyjnych i programowych. W teorii może to zrobić sojusz Hołowni z PSL-em albo Lewica. Deklarując otwartość na powyborczy sojusz zarówno z Tuskiem, jak i Kaczyńskim, mogą zyskać nowych wyborców, wzmocnić własną podmiotowość i osłabić poparcie dla PiS-u. W praktyce najpewniej zrobi to Konfederacja lub jakieś nowe ugrupowanie protestu, które w dużo większym stopniu będzie podatne na współpracę z PiS-em. Przy braku gotowości do reorientacji partii na lewo od PiS-u rządzący mogą wręcz spróbować wyhodować sobie koalicjanta na trzecią kadencję.

https://klubjagiellonski.pl/2022/06/13/polska-potrzebuje-partii-koalicyjnej/