Żaden inny naród nie był z taką zaciekłością i na taką skalę prześladowany i mordowany w Rosji jak Polacy. Mija właśnie 86. rocznica rozpoczęcia operacji antypolskiej NKWD, która w ciągu półtora roku, na podstawie jednego rozkazu (!), kosztowała życie co najmniej 110 tys. naszych rodaków.Te szacunki znamy na podstawie badań przeprowadzonych przez historyków Memoriału, można jednak śmiało założyć, iż liczba straconych i doprowadzonych do śmierci jest dwukrotnie większa.
Z badań prowadzonych przez najwybitniejszych badaczy Rosji sowieckiej, wykładowców najlepszych uczelni na świecie, wynika jednoznacznie, iż Polacy, będąc jedynie promilami w strukturze społecznej ZSRS, stanowili nieproporcjonalnie duży odsetek skazywanych na śmierć podczas tzw. wielkiego terroru. Ginęli, bo byli Polakami, ginęli za pozytywne wspomnienie swojej dawnej ojczyzny, wspomnienie nawet prostym zdaniem: Polska to dobry kraj. Takie historie w książce „Głosy straconych” w przejmujący sposób opisał profesor Hiroaki Kuromiya.
Niestety, lata rosyjskiego zniewolenia Polski, a potem dominacja postkomunistów w debacie publicznej, w świecie nauki i szeroko rozumianej kultury, odcięły Polaków od wiedzy o zbrodniach Rosjan popełnianych na naszych rodakach. Przeważająca część współczesnych obywateli RP nie ma bladego pojęcia o tej straszliwej historii, nie rozumie, na czym polegała mordercza wyjątkowość traktowania Polaków przez Moskwę, i nie zdaje sobie sprawy z tego, że miało ono charakter ludobójczy. Państwo rządzone przez Putina od lat jest bezwzględnym kłamcą historycznym, sprawnym kontynuatorem polityki sowieckiej w tej materii. Ale w Polsce nie mogłoby się poszczycić taką skutecznością, gdyby nie zastępy usłużnych polityków, dyplomatów, dziennikarzy, historyków…
